یادش بخیر...دوران جــــــوانی!!

یادش بخیر...مدرســــــه!!

یادش بخیر...درس!

یادش بخــــــیر...عشـــــــــــــــــــق!!!!

جز آن یـــــــــــــــــک نفـــــــــــــــــر

 چشمانت رازِ آتش است. و عشقت پیروزیِ آدمی‌ست هنگامی که به جنگِ تقدیر می‌شتابد. و آغوشت اندک جایی برای زیستن اندک جایی برای مردن و گریزِ از شهر که با هزار انگشت به وقاحت پاکیِ آسمان را متهم می‌کند.

عشق برای من مثل اکسیژن میمونه

وقتی نباشه نمیتونم نفس بکشم

عشقم مثل اکسیژن میمونه

اگه نباشه نمیتونم نفس بکشم

خدایا اکسیژنمو ازم نگــــــــیر!!

نامم را پاک کردی ، یادم را چه می کنی؟!

یادم را پاک کنی ، عشقم را چه می کنی؟!

...

اصلا همه را پاک کن ...

هر آنچه از من داری...

از من که چیزی کم نمی شود...

فقط بگو با وجدانت چه می کنی؟!

شاید...؟!

نکند آن را هم پاک کرده ای ؟!!!

نـــــــــــــــــــــــــه!! شدنی نیست...

نمی توانی آنچه رانداشتی پاک کنی!

به کجای آسمان غرورت نگاه میکنی که اینگونه تورا کور کرده است!!!!!!!

اونی که الان مال شماست هلاک ما بود...

در حد ما نبود پاسش دادیم به شما...مبارکتون باشه...

بدون من هوا سرده الان گرمی نمیفهمی

اوني كه عاشقش بودم

حالا ديگه يه نامرده

نگاه بكن تو چشمامو

ببين با من چه ها كرده

اوني كه صادقانه من

دلو  كردم تقديمش

بهارمو چقد ساده

در آورد ازتو تقويمش

ديگه عاشقي ممنوعه

اينه قانون اين دنيا

به هر كي دل بدي  يك روز

ميره ميزاردت تنها

به هر كي دل دادم يك روز

دلو  انداخت  به زير پاش

نميدونم  چقد ساده

يه روز افتاد به كي چشماش

نميگم تقصير اونه

 اينا به دست روزگاره

به پاي  اين  ساده

كه هر كسي رو دوس داره

تو بودي همدمم يك روز

ولي حالا ديگه تنهام

شدن همدم من تنها

همين چند قطره ي اشكام

دین راهگشا بود و تو گمگشتۀ دینی
تردید کن ای زاهد اگر اهل یقینی
….
آهو نگران است، بزن تیر خطا را
صیاد دل از کف شده! تا کی به کمینی؟
….
این قدر میاندیش به دریا شدن ای رود
هر جا بروی باز گرفتار زمینی
….
مهتاب به خورشید نظر کرد و درخشید
هر وقت شدی آینه، کافی‌ست ببینی
….
ای عقل بپرهیز و مگو عشق چنان است
ای عشق کجایی که ببینند چنینی
….
هم هیزم سنگین سری دوزخیانی
هم باغ سبک‌سایۀ فردوس برینی
….
ای عشق! چه در شرح تو جز «عشق» بگوییم
در ساده‌ترین شکلی و پیچیده‌ترینی